Voor steeds meer mensen lijkt zelfmoord de enige uitweg. Als doodsoorzaak staat zelfmoord bijna bovenaan in de statistieken in de westerse wereld en dat betekent dat nog veel meer mensen deze stap serieus overwegen omdat het leven voor hen schijnbaar onleefbaar is. Dat betekent niet dat ze doodgaan van de honger, maar dat ze hun leven waardeloos zijn gaan vinden omdat het waardeoordeel dat ze aan hun leven toekennen niet voldoende lijkt te zijn om verder te gaan. De innerlijke strijd daarmee is zo overweldigend geworden dat zelfmoord de enige uitweg uit de hel lijkt te zijn.

Operating System

Zoals ik het zie is de gedachte aan zelfmoord een schreeuw van het ego dat het ‘programma’ om een ‘goed’ leven te leiden definitief niet meer werkt. Zie het ego als jouw ‘Operating System’ met meerdere applicaties op het gebied van gezondheid, liefdesrelaties, werk, wonen, verleden etc. Al deze applicaties zijn ervoor bedoeld om ‘goed’ te scoren op alle deelgebieden van jouw leven.

Ziel

Voordat ik verder ga wil ik benadrukken dat elk leven de dimensie van essentie heeft die het ego totaal overstijgt en we noemen dat onze ziel. Als een stille waarnemer van ons leven staat onze ziel achter ons ego dat leeft. Onze ziel is oordeelloos over de kwaliteit van ons leven.
Slechts weinig mensen zijn zich hier echter van bewust en leiden hun leven alleen vanuit de perceptie van hun ego en de daarbij behorende emoties. Dit is prima zolang het geen grote problemen geeft. Echter met het thema zelfmoord kan dit tot totale zelfdestructie leiden.

Apps

Vanuit het ego zijn er dus twee aspecten van belang. Wat is ‘het programma’ en wat is ‘goed’?

Ons leven categoriseren we vanuit ons ego in hapklare brokken en hangen daar een waardeoordeel aan met bijvoorbeeld een schaal van 1 tot 10. Dit is de enige manier waarop ons ego het aan kan om overzicht te creëren in ons leven. Dus in de categorie ‘wonen’ heb ik een beeld waar mijn huis en woonomgeving aan moet voldoen. Als ik mijn woonkwaliteit echter als een ‘drie’ ervaar is het dus niet goed en moet ik mijn applicatie ‘wonen’ activeren om een betere woning te vinden of mijn huidige huis te verbouwen al naar gelang van wat ik als probleem ervaar. Belangrijk is dat de waarde die ik toeken mij ook een emotie geeft. Dit is mijn ‘stemming’ en veel mensen ervaren hun stemming als een deken die over hun perceptie van de dag ligt. Elk mens dat vanuit zijn ego leeft, zal zich onder het cijfer zes slecht gaan voelen. En dat is wat mijn ego niet wil omdat we verslaafd zijn aan het streven naar hogere cijfers op elk terrein van leven. Kijk maar eens hoeveel mensen hun relatie op termijn een lager cijfer gaan geven omdat het hun prikkelt dat het ‘beter’ moet worden.

Cognitieve waardebepaling

Het grote probleem met leven in de westerse wereld is dat we vanaf onze geboorte worden gestimuleerd door gezin, school en maatschappij om aan alle terreinen van ons leven een waarde toe te kennen en leren we programma’s om daar een goed resultaat mee te bereiken. Ook zien en leren we dat we emoties ondervinden afhankelijk van het succes dat we hebben. Voel ik me goed of miserabel hangt vooral af van mijn perceptie op allerlei thema’s zoals werk, inkomen etc. We worden dus vooral gestimuleerd om ‘met ons hoofd’ en cognitief met ons leven om te gaan. Want alleen met onze intelligentie kunnen we applicaties programmeren om succesvol te leven. We oefenen en leren dus niet om ons leven met ons hart en lijf te ervaren en te vertrouwen op ons ‘zelf’.

Wat betreft mijn huis zal, als mijn programma applicatie goed genoeg is, het mij ook lukken om een beter huis te vinden en vindt mijn ego rust in het genot van mijn nieuwe huis. Kortom ik voel me weer goed. Dat betekent dus dat mijn programma in staat is om te bepalen wat wel een goede woonomgeving en woning zou zijn en dat ga ik dan creëren door voldoende geld te verdienen en het gewenste huis te kopen of te huren. Dit is dus allemaal perceptie en programmering en passen we toe op alle aspecten van ons leven: Op onze gezondheid, partnerrelaties, werk, familiebanden etc.

Problemen

Uit eigen ervaring heb ik ondervonden dat er op bepaalde momenten in het leven een (acute) situatie kan ontstaan waarin ons ego alleen maar kan constateren dat geen enkel oplossingsmodel (programma) voor een probleem tot een acceptabele oplossing kan leiden. Vaak hebben we in de loop van de tijd namelijk al meerdere strategieën geprobeerd en alle hebben dan gefaald. Het wordt nog erger als er ineens op meerdere gebieden problemen lijken te ontstaan en ons ego tegelijkertijd meerdere oplossingen moet bedenken met programma’s die niet meer werken. Bij een scheiding bijvoorbeeld, verliezen we bijvoorbeeld ineens onze geliefde, gezin, deel van de omgang met onze kinderen, huis en het beeld dat de wereld van mij heeft (identiteit en status). Op zo’n moment kan er in onze programmering kortsluiting ontstaan waarin ‘de dood van het ego’ de enige oplossing lijkt te zijn. Dat zijn de momenten dat de gedachte aan zelfmoord kan ontstaan als oplossing voor het probleem en dat is uitermate gevaarlijk als iemand ‘vanuit zijn ego leeft’. Op dit moment kan deze persoon zijn perceptie niet overstijgen en gaat werkelijk geloven dat zelfmoord de enige uitweg is.

Gelukkig heb ik tijdens mijn tweede scheiding ontdekt en ben ik gaan ervaren dat ik veel meer ben dan mijn ego met zijn perceptie van problemen en oplossingsstrategieën. Dat gaf mij uiteindelijk meerdere malen de mogelijkheid om tegen mijn ego te kunnen zeggen: ”Ja, vanuit jouw perspectief zou je liever dood gaan en daar geef ik je groot gelijk in”. Hiermee kon ik de beleving van mijn ego de nodige erkenning geven en daarin rust vinden. Want vanuit mijn essentie was er feitelijk niets aan de hand. Dus hoewel mijn leven schijnbaar op de kop stond, was er totale rust bij de waarnemer die mijn essentie is. Dit noem ik de dood van mijn ego. Dat ik vanuit mijn essentie in staat ben om te zeggen:” Ga maar dood dat is het beste”. En dat wat dan dood gaat is mijn programmering en perceptie van dat stuk leven waarin zich het probleem openbaart. Als vanzelf kwam er ruimte en rust in mij.

Situaties

Dit gaf me ook het inzicht dat alle problemen feitelijk situaties zijn waaraan we het waardeoordeel ‘ongewenst probleem’ hangen. Want als ik mijn dochter niet meer elke dag kan zien na de scheiding, dan is dat verdrietig en ongewenst, maar vanuit mijn essentie niet onoverkomelijk om verder te kunnen leven. Mijn ego vertelde me echter wel dat ik daar niet verder mee kon leven. Dus wat is waar en wat geloof ik?

De uitdaging voor elk mens zal, vroeger of later, zijn hoe we omgaan met onze ‘problemen’. Gaan we nog harder werken met onze bestaande oplossingsstrategieën? Of bedenken we nog slimmere programma’s om te krijgen wat we willen? Of gaan we voor het eerst in ons leven ons ego overstijgen en ervaren we de overweldigende stilte in ons zelf. De stilte van niet meer moeten en totale overgave aan de wijsheid van onze essentie in dit leven. In dat geval ervaren we dat wat we meemaken de ultieme test is om te komen tot levenskunst. Pas dan kunnen we ons ego als een deel van ons zelf zien. Een deel waarmee we kunnen praten om meer over onze programmeringen en waardeoordelen te weten te komen. Dit zal ons ook leren welke emoties we ervaren zonder dat we erdoor worden overmand. Dat ik mijn verdriet of machteloosheid kan gaan voelen omdat ik mijn verdriet niet ben en ik ook niet machteloos ben maar me wel zo voel.

Transformatie

Dit zal het begin zijn van een leven dat in het moment geleefd wordt. Inclusief alle emoties en gevoelens die daarbij horen. Echter die emoties en gevoelens zijn niet langer ongewenst omdat sensaties van een rijk leven zijn. Het is het begin van een leven naar binnen in plaats van naar buiten.

Neem gerust contact met me op als je hiermee worstelt. Dan kijken we samen verder.

Gerard ‘Nietskunner’ Petersen – 1 oktober 2018, bijgewerkt op 1 oktober 2019.

ps. In deze notitie refereer ik aan de uitdrukking ‘de dood van het ego’ en niet aan dat het ego dood moet. Zonder ego kan niemand iets manifesteren in dit leven op aarde omdat onze ziel zich via ons ego uitdrukt. Ons ego is een prachtig construct waar we heel dankbaar voor mogen zijn. En tegelijkertijd zijn er gekwetste stukken in ons ego waar we liefdevol mee om kunnen leren gaan. Dat is wat ik wil benoemen in deze notitie. Tot slot wil ik stellen dat deze notitie niet een allesomvattende beschrijving van de oorzaak van de beweging tot zelfmoord is.